มันคือช่วงเวลาที่ "ความโกรธ" กำลังจะเอาชนะ "ความรัก" ที่คนสองคนมีให้กัน ไม่ใช่แค่ฟังดูน่ากลัว แต่เป็นเรื่องที่ควรกลัวเลยล่ะ เพราะถ้าเมื่อใดที่เผลอหลุดเข้าไปอยู่ในโลก ของความขัดแย้งแล้ว การจะก้าวข้ามออกมาจากตรงนั้น มันทำได้ลำบาก ลองความคิดได้สวนทางกันเสียแล้ว หัวใจก็พร้อมจะเดินสวนทาง ตามอย่างไม่ทันคิดว่าถูกหรือผิด
มาวันนี้...ได้ใช้ประโยชน์แล้ว อย่างน้อย ๆ ก็เป็นการบอกต่อที่น่าจะมีประโยชน์สำหรับคนที่ต้องการที่พึ่งทางใจ เวลาจะนึกโกรธใคร ถ้าลองได้ท่องคำสอนนี้แล้ว อาจจะยับยั้งชั่งใจตัวเองได้อยู่บ้าง "โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ไม่โกรธดีกว่า จะได้ไม่บ้า ไม่โง่" เออหนอ...พอมาทบทวนคำสอนผนวกเข้าสถานการณ์จริง มันถูกทุกอย่างเลย นึกภาพเวลาเราโกรธใครสักคนสิ หน้าตาดี ๆ ก็ทำให้มันบูดเบี้ยวได้ เคยเป็นคนร่าเริงหัวเราะอารมณ์ดีก็มีท่าทางปั้นปึง ไม่ต่างจากรูปปั้นน่ากลัว ถ้าลองมองคนที่อยู่ในอารมณ์โกรธ ก็ทำให้นึกสงสัยได้เสมอว่า ทำไมถึงปล่อยให้อารมณ์แปลงโฉมคนดี ๆ ให้กลายเป็นเหมือนคนบ้าได้นะ?
ขอโทษกันสิ...ทางออกมันง่ายนิดเดียว สำหรับบางคนอาจไม่ชอบพูดคำนี้ เพราะตั้งกฎกับตัวเอง (เอาเอง) ว่าถ้าพูดคำขอโทษแล้วไม่รู้สึกว่าตัวเอง "เหนือกว่า" ไม่ต้องไปฟอร์มมากหรอกน่า ถ้าจะรักกันก็ควรจะดำเนินทั้งชีวิต และวิธีคิดให้ใกล้เคียงกัน คนเราไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกันไปทุกอย่าง แต่ความแตกต่างที่มันมากเกินก็ไม่ได้เป็นผลดีเสมอไป อีกอย่างฉันก็ไม่เคยเห็นใครโกรธกันแล้ว มีความสุขสักคน อาการกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เฝ้ามองโทรศัพท์รอว่าเขาจะโทรมาง้อหรือเปล่า? กับความคิดที่เข้าข้างตัวเองว่า "ฉันเป็นฝ่ายถูก" เหมือนอาวุธร้ายทางความคิดที่เราจินตนาการขึ้นมา ทำร้ายหัวใจเราเองทั้งนั้น ถ้าเขาคิดเหมือนกันว่า "เขาก็ถูก" ล่ะ ไม่ต้องรอไปจนตายเหรอกว่าจะได้คืนดีกัน
ทะเลาะกัน...เขาไม่ปล่อยให้ข้ามคืน คนที่อยากคืนดีกันก็ไม่ควรหันหลังให้กันเช่นกัน เอ่ยคำว่า "ขอโทษ" ที่มาจากใจจริง ๆ ออกมาเถอะ ถ้าคนที่เรากำลังจะขอโทษจะดู "เหนือกว่า" สักครั้งจะเป็นไรไป ในเมื่อเขาคนนั้นเป็นคนที่เรารักไม่ใช่หรือ มีแต่ความรู้สึกที่หวังดีต่อกันอย่างแท้จริง และถ้าวันหนึ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอม ก็ต้องยอมเป็น ถ้าถึงเวลาต้องขอโทษ...ก็ต้องพูดคำขอโทษเป็น เพราะคงมีแต่คนบ้าเท่านั้นที่โกรธกันแล้วปล่อยปละละเลย กระทั่งไม่เหลือด้านงดงามให้กับความรัก และที่โง่กว่านั้น คือ การเลือกที่จะ "เหนือกว่า" แล้วรับความทุกข์เข้ามาเพื่อทำร้ายตัวเอง
เรื่องโดย : ออนอุมาร์
......................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น