ต้อนรับวันวาเลนไทน์

รักคือ ความเสียสละ

ยื่นมือไปโอบกอดเธอ

อยากให้เธอละเมอเป็นแต่ฉัน

เพราะเธอคือสีสันของคืนวัน

และรักฉันนั้น คือ รักเธอ

เธอจึงสำคัญและมีค่ามาก

มากเกินไปกว่าแค่พลั้งเผลอ

คือ คนที่ฉันจะสละทุกอย่างได้เพื่อเธอ

เพราะทุกคำที่หัวใจละเมอมีแค่เธอคำเดียว

รักคือ ความเอาใจใส่

เป็นห่วงคือ เป็นห่วง

ใช่ว่าหวง ไม่ยอมให้เธอไปไหน

ห่วงหา เป็นส่วนหนึ่งของคำว่าใส่ใจ

ใช่ว่าจะขังเธอไว้ในกรงทอง

คำว่ารักเพียงหนึ่งคำ

ใช่จะตอกย้ำความเป็นเจ้าของ

อบอุ่นอยู่ข้างใน หากเธอใช้หัวใจมอง

ให้เข้าใจทุกอย่างถูกต้องว่ารักเธอ

รักคือความหึงหวง

เกลียดความใจดีที่เธอเป็น

เกลียดความขี้เล่นที่ใครเห็นเป็นต้องหลงใหล

เกลียดแฟนน่ารักที่ใครก็อยากเอาใจ

เกลียดรสนิยมหญิงไทยที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน

เกลียดความไม่มีเหตุผล

ของผู้หญิงหนึ่งคนที่แสนซนและดื้อรั้น

ไหนจะขี้หึงที่หนึ่งในจักรวาล

รู้ว่าเธอทำงาน แต่ทำทุกวันมันเกินไป

แต่เกลียดเธอได้จริงๆก็คงดี

เพราะยังรักเธอเท่าโลกใบนี้เชื่อไหม?

คนที่ยากจะหาใครมาทดแทน ให้เลิกหวงแหนได้ไง

เกิดอีกชาติไหน ก็ไม่รู้จะทำได้ไหมให้เลิกหึงเธอ

รักคือ ความเชื่อมั่น

หนึ่งคนที่ชีวิตตามหา

ด้วยหัวใจที่ศรัทธาว่าจะพบ

กี่ครั้งที่เริ่มแล้วจบ

ไม่เคยได้พานพบสักที

แต่ก็ยังตามหา

คนที่จะเติมอุ่นไอในเงาตาคู่นี้

เหมือนนิทานความรัก ที่ไม่เคยหยุดพักสักที

จนก่อเรื่องราวดีๆในหัวใจ

หนึ่งคนที่ชีวิตตามหา

ก็หวังเพียงแค่ว่า เธอจะใช่

ความรักที่มี อยู่ตรงนี้แล้วไม่ไกล

หมดใจที่ให้ไป แค่ขอคืนสักครึ่งใจก็พอ

รักคือ ความปรารถนาดี

ซ่อนความรักไว้ใต้หมอนหนุน

เพื่อให้เธออิงอุ่นเช่นวันผ่าน

จากใจคนที่แอบหวังดีมาเนิ่นนาน

หากเธอลองใช้หัวใจอ่านก็จะรู้ว่าใคร

รักคือ ความเอื้ออาทร

เพราะไม่ได้งดงามดังบทกวี

จึงไม่มีถ้อยคำดีๆมาแทนค่า

เพราะฉันมีเพียงแค่แววตา

ที่จะยืนยันได้ว่า รักเธอเพียงไร

เพราะฉันไม่ใช่แสงตะวัน

เธออาจไม่อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้กันก็ได้

แต่ในวันที่ชีวิตเธอสลัวแสงไฟ

ฉันเองพร้อมจะเคียงข้างไปในยามมืดมน

ฉันอาจไม่ใช่สิ่งดีๆหลายอย่าง

ไม่ใช่ทางเลือกใดสักทางที่เธอเคยค้น

เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา มีดวงตาไว้ห่วงหาใครสักคน

และทั้งหมดของความรักที่ท้วมท้น ฉันให้เธอ

รักคือ ความมั่นคง

เธอเท่านั้น

ที่ฉันจะผูกพัน ที่ชีวิตทุกวันจะรู้ค่า

ที่จะรักจนแก่เฒ่าเป็นยายกับตา

ที่แอบวาดภาพจนแก่ชรา จะนั่งเลี้ยงหลานด้วยกัน

เมื่อนึกถึงอนาคตฉันนึกถึงเธอ

เพราะเมื่อจะนิยามความมั่นคงเสมอ ฉันนึกถึงเธอเท่านั้น

เป็นคนที่พรหมลิขิต ไม่จำเป็นต้องผูกชีวิตให้ใกล้กัน

แต่รักที่ฉันมีจะทำแบบนั้นด้วยตัวเอง

รักคือ ความคิดถึง

ถ้าจะวัดความกว้างของขอบฟ้าเป็นกิโลฯ

ก็คงมากโข จนนับไม่ไหว

แต่ถ้าจะนับว่าฉันคิดถึงเธอมากเพียงใด

แค่นับจังหวะการเต้นหัวใจของเธอดู

รักคือ ความห่วงใย

ความรักโบยบินเหมือนนกเสรี

พรมความอ่อนโยนไปทุกที่ยามโลกหมุน

เป็นความสว่างดั่งดวงตะวันที่ส่องละมุน

เป็นประกายความอบอุ่นในดวงตา

ความรักของฉันจึงโอบกอดเธอไว้

เป็นตัวแทนของความห่วงใยในทุกองศา

ไม่มีลิตใดกว้างเกินกว่าที่ใจจะนำพา

ความหมายเดียวที่ใจปรารถนา คือ รักเธอ

รักคือ ความซื่อสัตย์

ม่านฟ้าขวางกั้น

เราจำจึงต้องห่างกันในคืนหนาวแต่ตึกระฟ้า ..ผู้คน ..หรือเงาดาว

ไม่สามารถทำให้เรื่องราวของเธอรางเลือน

ทุกสิ่งในใจยังคงชัดเจน

แม้ว่าเธอจะไม่เห็นและเข้าใจได้เหมือน

ยืนยันได้ว่าทุกความรู้สึกที่มีไม่แชเชือน

เป็นดั่งสิ่งย้ำเตือน ว่าสักกี่ปีกี่เดือน จะเหมือนเดิม

รักคือ ความอดทน

เธอขี้โมโห เธอเอาแต่ใจ

เธอชอบใช้ ชอบออกคำสั่งฉัน

เพื่อนก็ต่อว่า “ฉันทนทำไมกัน”

คนที่นิสัยดีและรักฉันมีมากมาย

เขาไม่เข้าใจอะไรเลย

ว่ารักที่หัวใจรู้สึกลงเอย มันหาได้ไม่ง่าย

และที่อยู่กับเธอ ก็ไม่มีคำอธิบาย

นอกจากสนองความต้องการของใจ ที่มันสั่งให้รักแต่เธอ

รักคือ ความเข้าใจ

จะอยู่เพื่อรัก

แม้มีอุปสรรคฉันจะข้าม

จับมือกันนะ เราจะเดิน เราจะตาม

ฉันมีทุกโมงยาม ทุกนาทีที่ก้าวด้วยความเข้าใจ

รอยเท้าจะมากขึ้นเท่าไรไม่สำคัญ

อยู่ที่ว่าทุกวัน เรารักกันมากขึ้นแค่ไหน

รอยเท้าอาจไม่เหลือรอย หากต้องพบเจออะไร

แต่สิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป ขอให้เริ่มจากความรักเรา

รักคือ ความจริงใจ

เธออาจเป็นแค่คนคนหนึ่งบนโลกใบนี้

แต่รู้ไหมคนดี เธอเป็นโลกทั้งใบของฉัน

เธออาจมีความรักให้ใครนับร้อยพัน

สำหรับฉันเธอคือคนเดียวเท่านั้นที่จริงใจ

จึงไม่เคยเสียใจที่ได้รัก

มีเธอเป็นที่พิงพัก หมดใจก็ยกให้

เธออย่าได้โทษแรงดึงดูดของโลกกว้างไกล

แต่จงโทษแรงโน้มถ่วงของหัวใจ ที่มันรักเธอ

Thank : หนังสือกลอน สองเราคือรัก จากสำนักพิมพ์ ใยไหม

....................................................................................................