tororichclub

tororichclub

วันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2555

สิ่งมีค่า..อาขไม่ใช่ส่ิงที่มองเห็น...

สิ่งมีค่า..ที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็น หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น
มีเรื่องที่ดีมากๆๆๆๆ มาให้อ่านกัน 
สำหรับเพื่อนที่เคยอ่านแล้ว ก็เอาแง่คิดดีๆไปทำให้เกิดประโยชน์ด้วยนะ

เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล... 
"ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ"

คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น.. เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ 
..อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก.. เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ 

.. กรี๊ดดดด.....
เธอกรีดร้อง หมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว

**เด็กทารกที่เกิดมา...ไม่มีใบหู** 

และแล้ว....กาลเวลาพิสูจน์ว่า.... การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหา 
ปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก คือ....ใบหูที่หายไป 

หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียน แล้ววิ่งมาบอกแม่ 

เธอรู้ว่า..หัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน... 
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า 

"พวกเด็กตัวโต ..พวกมันล้อผมว่า ..

 --ไอ้ตัวประหลาด--" 

จนกระทั่ง...

เจ้าหนูเติบโตขึ้น..หล่อเหลา..

เป็นที่รักของเพื่อน ๆ.. 
เค้ามีพรสวรรค์ ในด้านอักษรศาสตร์.. วรรณคดี..และดนตรี.. 

เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น ... 

แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น... ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร 

>> >>"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก" แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูก 

>> >>พ่อของเด็กชาย.. ปรึกษากับหมอประจำครอบครัว 
>>และได้รับข่าวดีจากหมอว่า...
 >>"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ.. 
>>จะเสียสละใบหู..เพื่อเด็กน้อยคนนี้" คุณหมอกล่าว

>> >>จนกระทั่ง ...2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย.. 
>>"ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ พ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหู >>ที่ลูกต้องการได้แล้ว... 

>>แต่นี่เป็นความลับ" 

>> >> >>การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดี และแล้ว...คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น.. 
>> >>....เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์... 
>>เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน...ในวิทยาลัย 
>>จนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่น 
>> >>ต่อมาได้แต่งงาน... และทำงาน.. เป็นข้าราชการในสถานทูต 

>> >>วันหนึ่ง.. ชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า..
 >> >>"พ่อครับ.. ใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา ใครช่างให้ผมได้มากมาย.. 
>>แต่ผมไม่เคยทำอะไร.. เพื่อเค้าได้เลยสักนิด" 

>> >>"พ่อไม่เชื่อว่า.. ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก.. 
>>เรื่องนี้..เป็นความลับ เราตกลงกันแล้ว" 
>>พ่อตอบ.. 

>> >>หลายปีผ่านไป.... 
>>มันยังคงเป็นความลับ 

>> >>และแล้ว..วันนึง..วันที่มืดมิดที่สุด.. ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชาย 
>> >> >>แม่เค้าได้เสียชีวิตลง.. 

>> >>เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ... ใกล้หีบศพของแม่ 

>> >>พ่อเรียกเค้า.. 
>>"มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่" 
>>พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวล 
>> >>ผมสีน้ำตาลแดง..ถูกเสยขึ้น จนมองเห็นใบหน้า.. 
>>ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ 
>> >>...และแล้ว.. สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง.. >>...ใบหูของแม่...หายไป!.. 

>> >>แม่ไม่มีใบหู... 
>>"นี่เป็นคำตอบ.. ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต"... 

>>พ่อกระซิบผ่านลูกชาย 
>> >>"แม่บอกพ่อว่า..เธอดีใจ.. ที่ได้ทำอย่างนี้..ตั้งแต่วันผ่าตัด.. 
>> >>แม่ไม่เคยตัดผมอีกเลย.. 
>>ไม่มีใคร..มองเห็นว่า.. เธอไม่สวยจริงมั๊ย? 

>> >>จงจำไว้..
 >> >>~สิ่งมีค่า..ที่แท้จริง~ 
>>ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น.. หากแต่อยู่ที่.. 
>>~สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น~ 

>> >>~ความรัก..ที่แท้จริง~ 
>> >>ไม่ได้อยู่ที่.. เราได้ทำอะไร.. แล้วมีคน..รับรู้.. 
>> >>หากแต่อยู่ที่.. สิ่งที่เรา..กระทำ..แล้วไม่มีใคร..รับรู้ ..

>> >>~ความรัก~
 >> >>บางครั้ง.. ไม่จำเป็น.. ต้องพูดพร่ำเพรื่อ.. 
>> >>หากแต่อยู่ที่....การกระทำ.. ซึ่งเรา..อาจรับรู้..
 >> >>เพียงแค่..ฝ่ายเดียว.. 

>> >> >>อ่านจบแล้ว..ใช้สมอง..ตรึกตรองสักนิด.. 
>> >>ถ้าพรุ่งนี้..เราตายไป.. 
>> >>บริษัท.. 
>>สามารถหาคนมาแทนเราได้ 
>>ภายในไม่กี่วัน.. 

>> >>แต่ครอบครัวเรา.. 
>>ต้องสูญเสีย.. 
>>และคิดถึงเรา..ไปตลอด 

>> >>เราได้ใช้ชีวิต..กับการทำงาน
 >>มากกว่าครอบครัว..หรือเปล่า? 
>>ถ้ามากกว่า... >>ก็เป็นการลงทุน.. >>ที่ไม่ฉลาดเลยจริง ๆ.. 

Thank : FW.Mail
.......................................................................................................

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น